Bergstammen en Gouden Driehoek

Het is de eerste keer dat we drie nachten in hetzelfde hotel verblijven. De roem was al vooruitgesneld, want dit hotel/resort zou vergelijkbaar zijn met de vorige. We kwamen laat aan en kregen niet echt de kans op ontdekkingsreis te gaan, maar de eerste indrukken zijn heel goed. Toch staan we weer om half zeven op, want om acht uur staat de bus te ronken, zodat we in een koele bus stappen voor een bezoek aan een Bergstam en de beroemde Gouden Driehoek. De bus zou het smalle bergweggetje niet op kunnen rijden en daarom stapten we over in een zestal pick-ups. Zo'n Amerikaanse pick-up truck die verbouwd is, zodat er 6-8 personen achterin kunnen zitten. Comfortabel is wat anders, maar leuk is het wel. Als we door elkaar geschud en met een verfomfaaid kapsel de trucks uitstappen, komt er even later een airconditioned bus aanrijden met een groep Duitse toeristen. De welvaart heeft ook deze Bergstam bereikt, want de weg erheen is breed en goed geasfalteerd.
Een jonge vrouw, gekleed in de klederdracht  van de  Akhastam, zit klaar achter een tafeltje om het entreegeld te innen. Het is een 'community tourism project' en de oorspronkelijke bewoners leiden de toeristen rond in het openluchtmuseum, het dorp.
Het dorp bestaat nu uit nieuwe woningen, maar ook nog uit de hutjes van vroeger. We mochten een kijkje nemen in zo'n oud hutje. Een lemen grond, rieten dak, geen douche, geen toilet, een slaapkamer is een kleed op de grond met een schamel gordijn ervoor. Het totale oppervlak is misschien 5x5meter en voor ons lange Hollanders een huis stoot-je-hoofd niet. Daarnaast gaf ze een demonstratie van allerlei manieren om beesten te vangen en dat is niet zachtzinnig, maar wel creatief bedacht met houtjes, plankjes en touwtjes. We kregen een demonstratie van een dans met getrommel, maar het doel is me ontgaan. Opmerkelijk vonden we de amaryllis die hier maar zo in het wild groeit.

We reden in vliegende vaart de berg af en stapten weer in de comfortabele airconditioned bus op weg naar de lunch en daarna de Gouden Driehoek. De lunch genoten we opnieuw in een prachtige tuin met bijzondere bloemen. Het koele biertje schroeide naar binnen. De Gouden Driehoek met zijn grote Boeddha die waakt over dit drielandenpunt is onze volgende bestemming. Gouden kun je volgens mij vertalen op twee manieren. In het verleden was de opium het goud. De toeristen zijn nu het goud, want druk was het zeker. We konden ons weer vergapen aan allerlei prullaria en kleding. Het uitzicht over de grote Mekongrivier, die hier het drielandenpunt markeert geeft een bijzonder gevoel, omdat je weet dat hier een bijzondere geschiedenis aan verbonden is.De papavers voor de drugsproductie zijn in deze streek altijd een grote bron van inkomsten geweest. Nu moet je in Thailand niet met drugs worden gepakt, want de straffen zijn niet mals. Het luxe moderne opiummuseum, waarin op een moderne manier de gevaren van drugsverslaving worden getoond, moet ons afschrikken. We mochten niet fotograferen, dus daarom nauwelijks foto's. Het was boeiender dan ik vooraf had gedacht.

Onze reisleider had voor de avond een serie Tuk-Tuks geregeld, zodat we eens een keer op eigen gelegenheid een mooie avondmarkt konden bezoeken en zelfstandig een restaurant opzoeken. Maar eerst zou er een verrassing komen en die kwam. Een speciale klokkentoren, die om 19.00 uur na het luiden van de klok het spektakel vertoonde. De verlichting op de klokkentoren veranderde gedurende een minuut of 10 steeds van kleur, zoals het Sonygebouw in Berlijn. Gefascineerd bleven we kijken. Na een korte wandeling werden we losgelaten in de binnenstad en wees de gids ons wat restaurants, waaronder één met Europese gerechten. We kozen voor een gehaktbal volgens oma's recept en 'einmal Wiener'. Lekker, maar de volgende keer kies ik weer Thais.